جراحی بای پس معده

جراحی گاستریک بای پس(بای پس معده)

جراحیهای گاستریک بای پس در اواخر سالهای ۱۹۹۰ رواج بیشتری پیدا کردند. عمل بای پس در واقع ترکیبی از کاهش حجم معده و اختلال در جذب مواد غذایی میباشد. در جراحیهای بای پس، معده دو قسمت میشود و کیسه کوچکی که از معده ساخته میشود در فواصل متغیر اما معینی، به روده بیمار متصل میگردد. در جراحیهای سوء جذبی، بیمار با کاهش جذب کالری لاغر خواهد شد

این اعمال به خصوص در افرادی که مقادیر زیادی شیرینی و کربوهیدراتهای ساده مصرف نموده و به باندینگ جواب نمیدهند، بکار برده میشود. جراحی بای پس نسبت به باندینگ مؤثرتر بوده به گونهای که ۶۰ تا ۷۰ درصد بیماران، وزن اضافه خود را در ۹ تا ۱۴ ماه بعد از عمل از دست میدهند که در بسیاری از موارد، تا ۱۰ سال ادامه مییابد.
در این عمل که معمولاً بصورتReux-en Y انجام می شود، معده به دو قسمت کوچک حدود (۵۰-۳۰ سی سی) و قسمت بزرگ(باقیمانده معده) تقسیم می شود و غذا فقط وارد قسمت کوچک می شود .
در این عمل ابتدا معده را با دوختن به دو ناحیه تقسیم کرده و قسمت کوچکتر که معمولا حجمی معادل ۵ تا ۱۰ درصد از کل معده را دارد ، کیسه ای کوچک است که حدخارجی آن، زاویه هیس و محدوده داخلی آن ۳ – ۵ سانتی متر پایین تر از محل اتصال مری به معده(EGJ) است. پس از ساخت معده کوچک، روده باریک در ۴۰-۵۰ سانتی متری از معده قطع می شود و چنانچه در عکس مشاهده می کنید قسمت انتهایی روده را به معده کوچک پیوند زده و غذا از طریق این پیوند وارد روده کوچک می شود و قسمت ابتدایی روده قطع شده و نیز به روده ای که غذا در آن جریان دارد وصل نموده تا صفراو شیره پانکراس وارد روده گردد. به عبارت بهتر و علمی تر، از فاصله حدود ۴۰ تا ۵۰ سانتی متری لیگمان ترایتز قوسی از ژژونوم جدا و به عنوانReux Limb یاAlimentary Loop به این کیسه آناستوموز (متصل) میشود. آناستوموز می تواند با استاپلر حلقوی یااستاپلر خطی انجام شود. طول بازوی گوارشی (Alimentary loop) از ۱۰۰ تا ۱۵۰ سانتی متر متغیر است، هر چه BMI بالاتر باشد طول بازو نیز میتواند بیشتر گرفته شود. در افرادی که چاقی سوپر دارند، طول این بازو به ۱۵۰ تا ۲۵۰ سانتی متر(Long Roux Limb) می تواند افزایش یابد.
آناستوموز روده – روده (ژژونوژژونوستومی) بصورت پهلو به پهلو در همین نقطه انجام میشود.
در روش بای پس معده دو هدف مد نظر است ، هدف اول اینکه فرد غذای کمتری میل کند(کوچک کردن معده) و هدف دوم اینکه مواد غذایی کمتری جذب شود (سوِء جذب مواد غذایی). در این روش هیچ قسمتی از معده جدا نمی شود و قسمت بزرگتر معده کماکان به ترشح آنزیم های معمول گوارشی می پردازد ولی غذا وارد این قسمت نمی شود . از این نظر این عمل قابل برگشت است، و میتواند عوارض قابل توجهی داشته باشد.
در این عمل قسمتی از روده باریک که در جذب مواد غذایی نقش مهمتری دارد از مسیر جذب مواد غذایی خارج می شود (سوِء جذب مواد غذایی).
در روش بای پاس معده دو عمل جراحی ، یکجا روی بیمار انجام می شود (کوچک کردن معده + سوِء جذب) این عمل از اعمال جراحی بسیار موثر در کاهش وزن می باشد و عوارض چاقی را تا حدود زیادی بر طرف می کند. بای پس معده در سنین بین ۱۸ تا ۶۵ قابل انجام است ،اگر چه پس از ۶۵ سالگی این عمل با ریسک بالاتری همراه است.
در این روش ، بیماران ، ۸۰ تا ۱۰۰ درصد اضافه وزن خود را از دست داده و پس از آن تا آخر عمر در وزن ایده آل خود باقی خواهند ماند .
این روش نیز مانند عمل های دیگر چاقی ازطریق لاپاراسکوپی و بدون برش لاپاراتومی قابل انجام است. در روش لاپاراسکوپی ۶-۵ عدد تروکار ( وسایلی که از داخل آن وسایل عمل و دوربین وارد و خارج می شوند) در سطح شکم گذاشته می شود.