گاسترکتومی اسلیو

جراحی گاسترکتومی لولهای یا اسلیو

اولین بار در سال ۱۹۹۳ در استرالیا، توسط دکتر Jamieson و بعد از آن توسط دکتر Johnston در سال ۱۹۹۶ در انگلستان انجام شد.

این شیوه از جراحی در ابتدا به عنوان قسمتی از درمان های دیگر جراحی چاقی انجام میگردید ولی پس از انکه پاسخ های مناسب و کاهش وزن قابل قبول در ان مشاهده شد به عنوان یک شیوه مستقل به روش های جراحی چاقی اضافه شد و بخصوص توانست که جایگزینی مناسب برای روش باندینگ شود به طوری که در فرانسه که به نوعی مهد روش باندینگ قلمداد میشد در سال ۲۰۱۲ میلادی تعداد اعمال اسلیو حدود ۹ برابر تعداد باندینگ ها گردید این تمایل در ایالات متحده امریکا نیز رخ داده است و تعداد اعمال اسلیو به سرعت در حال جایگزین شدن با روش بای پس است ضمنا این روش توانست نقش ثابت شده ای در کنترل دیابت در بیماران غیر کنترل شده پیدا کندوحتی در افراد با  BMI زیر ۳۵ نیز به شدت توصیه شود. این شیوه در حال حاضر در جوانان و نیز افراد در حال بلوغ روش انتخابی محسوب میشود.

ضمنا در افرادی که BMI خیلی بالایی دارند (بین ۵۰ تا ۶۰) جهت کاهش وزن شدید، در فاز اول عمل دئودنال سوئیچ، انجام میشود. پس از آن که کاهش وزن قابل توجهی در این بیماران ایجاد شد و BMI آنها به زیر ۵۰ رسید، مرحله دوم که دئودنال سوئیچ است انجام میپذیرد.

افرادی که بیماریهای زمینهای نظیر آنمی، کرون و آسم شدید دارند و یا بیمارانی که از داروهای ضد التهابی غیر استیروئیدی استفاده میکنند به دلیل آن که به اولسرمارژینال (زخم حاشیه آناستوموز) مستعد هستند، به جای آن که تحت عمل بای پس معده قرار گیرند، بهتر است گاسترکتومی اسلیو شوند.

همچنین برای بیمارانی که مایل به داشتن جسم خارجی مثل حلقه نیستند و از مراجعات مکرر برای تنظیم حلقه پرهیز دارند، انجام عمل گاسترکتومی اسلیو جایگزین بسیار خوبی است. در این عمل تمایل این است که بیمار احساس سیری و پری از مصرف یک وعده غذای محدود و بدون سوء جذب، داشته باشد. پس از گاسترکتومی اسلیو به دلیل کاهش چشمگیر حجم معده، بیمار با مصرف مقدار کم غذا احساس سیری میکند و در نتیجه کالری مصرفی کاهش یافته و کاهش وزن رخ میدهد. در این روش، بیمار پس از ۶تا۱۰ ماه بیش از ۷۰ درصد اضافه وزن خود را از دست میدهد.
عمل جراحی گاسترکتومی اسلیو با انجام گاسترکتومی به طور عمودی (Vertical Gastrectomy) از فاصله ۸-۷ سانتیمتری دریچه پیلور شروع و تا زاویه هیس به پایان میرسد.
در این روش جراحی که به طریق لاپاراسکوپی صورت میگیرد قسمت عمده سمت چپ معده بیمار برداشته میشود و معده به شکل لوله باریکی (شبیه موز) باقی میماند. در این روش۷۵تا ۸۵ درصد معده به طور عمودی به وسیله  اندواستپلر برداشته میشود. شاخههای عصب واگ که از انحنای کوچک وارد معده میشوند حفظ میگردد، بنابراین عملکرد دریچه پیلور و حرکات پریستاتیسم معده به قوت خود باقی میماند و بدون آن که هر گونه سوء جذبی صورت گیرد و یا آناستوموزی بین روده باریک و معده انجام شود و تنها با کاهش حجم معده به ۵۰ تا ۱۰۰ سیسی و تقلیل بخشی از آن که مسئول ذخیره و انباشته شدن غذا میباشد، اشتها کاهش مییابد. از بخشِی که برداشته میشود هورمون Ghrelin ترشح میگردد که مسئول ایجاد گرسنگی و اشتها است بنابراین در غیاب آن، احساس سیری و بیاشتهایی برای فرد حاصل خواهد شد.

پس از برداشتن این قسمت از معده، سطح سرمی این هورمون به حداقل خود میرسد و احساس گرسنگی و میل به خوردن غذا در فرد کاهش مییابد. این بیماران باید از خوردن قندهای ساده خودداری کنند چرا که هضم آنها در دهان شروع میشود.